Internetowe memy pełne są narzekań na nadchodzący poniedziałek i oczekiwań na piątek, zwiastun weekendu. Większość osób cieszy się z momentu wyjścia z pracy i z radością oczekuje na czas wolny.

Są jednak tacy, którzy od pracy są uzależnieni. Odczuwają obsesyjną potrzebę ciągłego wykonywania pracy.

Zaniedbują przy tym inne sfery swojego życia, które przestają być istotne. Wbrew pozorom, pojęcie to nie jest nowe.

Po raz pierwszy pojawiło się w latach 70-tyc ubiegłego wieku. Źródła pracoholizmu są różne.

Uzależnionym może kierować chęć ucieczki od problemów osobistych. Może też chodzić o zdobycie uczucia kontroli nad własnym życiem – praca może być najłatwiejszą drogą do jej osiągnięcia.

Nie bez znaczenia są także wzorce przekazane w rodzinnym domu czy otoczeniu, które przejmuje się przez modelowanie. Pracoholicy są często perfekcjonistami – chcą jak najlepiej wykonać powierzone im zadania, trudno im przyznać, że coś jest ponad ich siły.

Inna hipoteza dotyczy z kolei związku pracoholizmu z problemami dotyczącymi poczucia własnej wartości.